Journaal
VAN START MET MOZART’S REQUIEM
De kop is er af! Het Musa projectkoor is op 9 januari 2017 een volgende uitdaging aangegaan. Die uitdaging is de vertolking van het Requiem van Mozart op 4 mei 2018, in de Vennekerk te Winschoten. Naast het Requiem zullen op die avond ook de koralen uit Bach’s meesterwerk de Matthaeus Passion door het koor worden gezongen. Alles bij elkaar een fikse, maar mooie klus!
Vorige week maandag kwamen de Musa mensen elkaar weer tegen voor een eerste oefening van de betreffende werken. Een groot aantal bekende en gelukkig ook enkele nog niet bekende gezichten. Goed om naast de “ouwe hap” toch ook instroom van nieuwe deelnemers te hebben!
Aan enthousiasme ontbrak het de mensen niet. De eerste twee maandagavonden is er vol inzet gewerkt en dit smaakt naar meer … Dankzij de aanwijzingen en tips van dirigent Chris plus daarnaast het prima computer oefenprogramma dat ons ter beschikking staat, kan het niet anders dan dat er uiteindelijk op 4 mei 2018 weer een mooi concert wordt uitgevoerd!
Muziek maken doe je bij Musa met z’n allen! Doch voor we muziek maken, moet er heel wat werk worden verzet. Met name door de organisatoren van het Musa project, Chris en Henriëtte. Op de oefenavonden geassisteerd door Musa leden uit een deurpool, die de deelnemers binnen laten in de “Heggerank”. Of die voor aanvang de zaal willen ombouwen tot een oefengelegenheid (door stoelen en tafels te verplaatsen). Voor deze laatste activiteit is er nog een aantal mensen nodig, die Henriëtte en Ciska dit werk zo veel mogelijk uit handen willen nemen. Zoals ik al aangaf: muziek maken doe je met z’n allen. Doch in feite moeten we de bijkomende activiteiten ook met z’n allen doen! Daarom een oproep aan onze Musa zangers/zangeressen je bij Henriëtte op te geven om op de maandagavonden te helpen met het klaarzetten van de stoelen. De eerste (twee) vrijwilligers hebben zich inmiddels gemeld. Wie volgen?!
m.v.g.,
Jan K.
MUSA CANTAT: MESSE DE MINUIT POUR NOËL
Op vrijdagavond 16 december werd door het Musa projectkoor in een “uitverkochte” Antonius van Padua kerk (Musselkanaal) een kerstconcert verzorgd. Dit onder leiding van dirigent Chris Holman, die vele maandagavonden met ons had geoefend op bovengenoemde mis van de hand van de Franse componist Marc-Antoine Charpentier.
Charpentier schreef het stuk in de zeventiende eeuw. Mag de mis in de zeventiende eeuw zijn gecomponeerd op bekende Franse volksmelodieën uit die tijd, voor ons als koor zat er niets bekends aan. Ten eerste daar we geen Fransoos zijn en daarnaast waren de melodieën zo’n vierhonderd (!) jaar terug populair. Het is geen al te makkelijk stuk geweest om in te studeren, gezien de vaak lastige inzetten en de verschillen in tempo waarin de mis gezongen wordt. Het kostte dirigent Chris heel wat moeite en geduld het koor zover te krijgen dat de mis op een concertwaardige wijze kon worden uitgevoerd. Vanaf begin maart tot de concertdatum zijn we er mee bezig geweest; waarbij moet worden gezegd dat er ook tijd werd vrijgemaakt voor het instuderen van een flink aantal Engelse Christmas carols. Een en ander leverde een mooie combinatie op van de vijf te zingen stukken uit de mis en een klein dozijn Britse kerstliederen.
Vrijdagmiddag 16 december, de “generale” (repetitie) voor het concert; er rammelt nog heel wat aan de uitvoering van deze Messe de Minuit. Maar zoals al vaak gezegd, is een generale waarbij er nog van alles misgaat, toch veelal de opmaat tot een goede uitvoering. Afgaand op de vele positieve reacties na afloop van ons concert, mag de conclusie worden getrokken dat we de 250 toehoorders waar voor hun geld hebben geboden. Er was applaus na elk lied (afzonderlijk) en toen ons slotlied had geklonken, was daar de staande ovatie van een enthousiast publiek. Waarna de dirigent als een ware veldheer tussen het publiek doorliep, richting uitgang van de kerk, op de voet gevolgd door de vier solisten uit het koor. Die een puike prestatie neerzetten bij het uitvoeren van hun partijen. Na de solisten volgde het koor, dat eveneens met een klaterend applaus naar de uitgang werd begeleid. Deze ovatie kwam ook Bouko Tiggelaar toe, die als organist het totaal aan zang begeleidde en dat voortreffelijk deed.
Bij thuiskomst meteen de reactie van mijn partner, die het een heel mooi Kerstconcert had gevonden. De credits hiervoor gaan in de eerste plaats naar dirigent Chris Holman, die dit uiteindelijk toch maar weer voor elkaar heeft gekregen!
Tenslotte zou ik, op z’n ”Chrissiaans”, tegen de koorleden willen zeggen: ‘Goed gedaan jongens en meisjes …!!!’
m.v.g.,
Jan K.
EEN KRONINGSMIS EN EEN TOVERFLUIT, 23 februari 2016
Het is zaterdag 13 februari 2016, de dag waarnaar door dirigent en koor van de stichting Musa lang is uitgezien. Vanavond zal in de Grote Kerk te Wildervank door het Musa koor, begeleid door het Veenkoloniaal Symfonie Orkest (VKSO) en onder algehele leiding van dirigent Chris Holman de Krönungsmesse van Mozart worden uitgevoerd. Naast het koor zullen een sopraan, mezzosopraan, tenor en een bas (als solisten) vocale medewerking verlenen.
Vroeg in de middag wordt begonnen met een repetitie van het koor in de kerkzaal. Een repetitie zonder muziekboek. Nee, geen boek erbij; de partituur van deze mis hoort nu in het hoofd van zanger en zangeres te zitten. Dus opperste concentratie vereist! Voor mijn gevoel verloopt deze repetitie niet slecht. Natuurlijk gaan er punten op de i, Chris hoort immers alle oneffenheden. Na afloop terug naar de ontmoetingszaal, om later in de middag samen met het orkest de generale repetitie te doen. Orkest, koor en solisten nemen, naast de Krönungsmesse, ook de stukken door die men uit de opera Die Zauberflöte zal gaan uitvoeren.
Dan begint voor het koor het lange wachten, want in de avond zal eerst het orkest aan de bak moeten. Zij spelen, onder leiding van dirigent Lubertus Leutscher, vóór de pauze de suite Sjeherazade van Rimski-Korsakov en vervolgens het vioolconcert nr. 1 van Paganini met als vioolsolist Sergei Bolotny, die er ruim de tijd voor neemt. Helaas kunnen de koorleden daarbij niet in de kerk aanwezig zijn; we doden de tijd door zo stil mogelijk in de koffieruimte aanwezig te zijn. Met de blik op scherp en de geest op geconcentreerd valt het niet mee zo naar het geven van een concert toe te leven.
Eindelijk is het zover. Met de mededeling van bezoekers dat zij voor de pauze van schitterende muziek hebben genoten, weet het Musakoor wat ze te doen staat. Op Chris’ teken wordt het Kyrie uit de mis ingezet. Dit gebeurt op voorzichtige wijze. Doch bij het volgende stuk, het Gloria, wordt die voorzichtigheid opzij gezet, is er uitbundigheid. Ook het Credo wordt vol overtuiging gezongen, zoals bij een geloofsbelijdenis past. Koor en dirigent horen, zien, voelen, weten dat het goed zit; dat al Chris’ tips en op- en aanmerkingen van de laatste maanden nu resultaat opleveren. Het wordt duidelijk hoe belangrijk het principe ’boek weg, uit het hoofd zingen’ blijkt te zijn. De aandacht van het koor voor zijn dirigent valt het publiek op. Het oefenen zonder boek betaalt zich uit!
Dat we wat schoonheidsfoutjes maken valt de toehoorders niet op. Dit wordt allemaal gecompenseerd door de inzet, het enthousiasme, de kracht en de overtuiging van en binnen ons koor. Een koor dat tot het laatste Dona nobis pacem in zichzelf gelooft. Na de laatste noot is er het veelzeggende handgebaar van Chris richting het koor en een klaterend applaus van het publiek.
Na dit applaus voor de uitvoering van de mis, waarbij ook solisten en orkest een goede indruk maken, nog de momenten uit Die Zauberflöte. Met een komische Vogelfänger, een Königin der Nacht (met vertoornde blik in de ogen) en een koor dat bij het slotlied Heil sei euch Geweihten de volumeknop zo openzet dat het orkest vrijwel overstemd wordt. Een geweldig sluitstuk van het concert!!!
Wat een fijne ervaring hieraan mee te kunnen doen !
EEN DAG LATER …
De volgende dag, op een andere locatie: het Noorderpoortgebouw (de school voor beroepsonderwijs) aan de Sportlaan in Stadskanaal.
Weer aanwezig zijn het Musakoor met zijn dirigent en het Veenkoloniaal Symfonie Orkest. De invulling van deze dag ziet er echter heel anders uit. Nu niet alleen mensen met muzikale ervaring. Ook mensen met weinig of geen muzikale ondervinding zullen meedoen aan het Valentijn meezingfestival dat er georganiseerd wordt. Een concert dat er heel gevarieerd uitziet: met Afrikaanse invloeden door het ensemble Jambo Afrika, het uitvoeren door het VKSO van de ouverture uit “Die Zauberflöte”, het voordragen van gedichten onder de klanken van het Ave Verum en het zingen van songs uit musicals van Andrew Lloyd Webber.
De deelnemers aan dit meezinggebeuren zijn heel gevarieerd: Musa koorleden, leerlingen van het Noorderpoort, hun ouders, leerkrachten en deelnemers van elders . Onder de leerlingen zijn er die weinig zin hebben zich hierbij druk te maken en zich afvragen wanneer het moment komt dat zij verder kunnen gaan op hun smartphone, i-phone of hoe die dingen ook mogen heten. Anderen tonen zich echt gemotiveerd aan deze dag mee te werken en zingen dan ook uit volle borst de liederen mee die tijdens de repetities worden ingestudeerd. Weer andere leerlingen onderscheiden zich door hun inzet bij het verrichten van allerhande organisatorische- en/of huishoudelijke activiteiten.
Ook deze dag wordt een groot succes, mede dankzij de fijne ambiance waarin gespeeld en gezongen kan worden. Een trap vol zanger(es)s(en) en een orkest in de hal, beneden aan deze trap, is geen dagelijks voorkomend gebeuren in het schoolgebouw. Het bleek een prima formule voor een heel leuke middag voor jong en oud(er). Die werd afgesloten met een concert om 18:00 uur, waarin de eerder genoemde ingrediënten zaten. Een prachtige afsluiting van twee dagen muzikaal met elkaar bezig zijn.
Muziek verbindt echt, zoveel is in deze twee dagen wel duidelijk geworden!
m.v.g.,
Jan K.
Ooggetuigenverslag concerten 13 en 14 februari 2016.
Het is zaterdagmorgen half acht, iets te vroeg en iets te luid voor mijn buren, schalt de Krönungsmesse door mijn huis, verorber ik snel twee broodjes en pas na een frisse douche krijg ik mijn gedachten op een rijtje. Ik mag vandaag vooral niet vergeten waar ik mijn auto parkeer -dat scheelt onrust in de avond-, ik moet denken om de essen bij sanctus en spiritus, mijn rode stropdas van ver achter in de kast halen, de niet te onthouden Duitse zinnen nogmaals lezen en op het geheugen Wildervank proberen te bereiken. Dat laatste bleek moeilijker dan ik dacht maar kan met troosten met de nieuwe ervaring dat ik nu weet hoe het centrum van Veendam eruit ziet. Eenmaal staand voor de kerk vroeg ik, met een ander beeld van "groot", een passant of dit de grote kerk van Wildervank was en hij beweerde dat je voor nog groter, naar Groningenstad moest.
Binnengekomen zag ik het koor, gekleed en sommigen gehuld in zwart en rood en daar waar rood ontbrak werd snel een rood servetje tot een rood pochetje gevouwen. Is het de spanning, is het de kleding, is het de ruimte, het koor lijkt zo anders. Plotseling zit ik bij koorleden waar ik op maandagavond nooit bij zit en praat ik over dingen waar ik haast nooit over praat. Ik voelde: dit wordt een prachtige dag.
We vinden onze plekken op een groot podium, te bereiken en te verlaten via op- en afstapjes die bepaald niet vriendelijk zijn voor niet al te mobiele koorleden, maar deze echte doorzetters laten zich niet kennen.
Subtiel orgelspel begeleidt onze eerste tonen en de akoestiek is van een hemelse schoonheid, iets dat je van een kerk ook mag verwachten. Punten worden op de i gezet, geruststellend wordt moed ingesproken en als alles is doorgenomen is de spanning geworden tot ontspanning en het tweede kopje koffie smaakt al weer anders. Hoe echt wordt het als ook het orkest en de solisten zich laten horen, als ook de koorleden precies weten wanneer ze moeten staan en zitten en als iedereen ervan doordrongen is dat voor deze avond de handen van Chris voor een groot deel het succes zullen bepalen. Nog nooit keek ik zo lang naar 10 vingers maar nog nooit eerder voelde ik me daartoe gemotiveerd en daardoor geïnspireerd. Het is kwart over 7 wanneer verschillende koorleden zich naar de ingang van de kerk begeven alwaar de spiegels hangen om de lippen wat bij te werken, speldjes in de haren te doen om vervolgens vrienden en familie te begroeten. Wanneer de laatsten zich verzekerd hebben van een goede plek, resten nog zitplaatsen achter de pilaren en ondanks het feit dat het om het horen gaat en niet om het zien, blijven wij in de koffiezaal, een virtuoos violist missend. Toen was daar "le moment supreme" vergezeld van die gezonde spanning en de ruimte vullende en hier en daar nog wat voorzichtige inzet van het kyrie, leek het na de bewondering afdwingende inzet van het Gloria allemaal met meer gemak te gaan. Onze ogen bleven gefocust op zijn handen, onze stem kwam niet uit boven die van buurman of buurvrouw, twijfelde je over de s, dan was je even stil en na het laatste dona nobis pacem was het applaus als balsem voor de oren.
Op naar de toverfluit, een titel die doet vermoeden dat we hier met een kinderachtig sprookje te maken hebben, maar zeker bij het horen van het mannelijke " das klinget so herrlich" weet je dat het een heus liefdesdrama is. Of toch niet? Hoe dan ook, de liefhebbers hebben genoten van de koningin van de nacht, van de vogelhandelaar en het slotkoor maakte een einde aan het verhaal.
Het applaus was nauwelijks verstomd, de kerk was nog geen 2 minuten leeg, of bijna iedereen stond buiten, op weg naar huis alsof het een gewone zondagochtenddienst betrof.
Daar waar in Wildervank de hele entourage en niet op de laatste plaats de kleding voor mij alles tot iets onnodig officieels en spannends maakte, voelde ik de ontspanning en haast het gemak, van de sfeer in de school, de combinatie van jongeren en ouderen, gemak overigens die niet tot een mindere prestatie leidde maar die de prestatie vanzelfsprekender maakte. De volwassenen die zich een plekje in ons koor verwierven waren er met hart en ziel bij betrokken, wilden het goed doen, zag je genieten en je hoorde ze proberen.
Hoe anders was dat bij sommige jongeren? Te veroordelen? Natuurlijk niet. Wanneer je de keuze krijgt tussen een verslag schrijven of op een regenachtige zondag met je klasgenoten op school te zijn, is de keuze snel gemaakt. Een ander motief dat ik hoorde en dat mij raakte, was dat ze zeiden er te zijn uit respect voor Chris. Dat zegt veel over deze leerlingen, over Chris en over de relatie tussen hen.
Dat waren ook de leerlingen die er voor gingen. Bij de tenoren stonden 3 jongens en 1 meisje die het presteerden heupwiegend naar de ouverture te luisteren, bijna foutloos meezongen met het Ave Verum (bij de 8ste keer mag dat ook wel) en bij Andrew Lloyd Webber dansten ze als stonden ze ongezien onder de douche. De prachtig ingetogen rituele dans aan het begin was indrukwekkend en het Afrikaanse geweld in positieve zin, was uniek in de puurste vorm. Inzet van zoveel jongeren, zoveel ouderen als inspiratoren, zoveel enthousiasme bij uitvoerenden en tel daar een prima verzorgde maaltijd bij op, maken deze dag voor mij tot een onvergetelijke ervaring en dat samen met de zaterdag brachten mij een weergaloos weekend.
m.v.g.,
Jacques Hoogenbosch.
Van het BAS-front, 20 december 2014
PARADA! BYLI JSTE FAKT DOBRY, VYBORNY!!
Denk nu niet dat ik, na drie maanden muziekstudie in het Tsjechisch, opeens die taal machtig ben. Nee, bovenstaande zin heb ik met hulp van mijn lieve, uit Tsjechië afkomstige buurvrouw in elkaar kunnen flansen. Nu wordt de lezer natuurlijk nieuwsgierig wat die zin betekent. Wel, zo ongeveer het volgende: ‘Klasse! Jullie deden het zo goed, super !!’ Dit mag ik wel zeggen, een dag na ons geslaagde Kerstconcert van gisteren in de mooie Antonius van Padua kerk in Musselkanaal. Voor een volle kerk mochten we als Musa deelnemers de “Ceska Mse Vanocni” (Boheemse Herdersmis) uitvoeren, in combinatie met het zingen van een aantal bekende Christmas Carols.
Wat heeft het koor de afgelopen maanden zitten zweten op deze mis in de Tsjechische taal en wat mocht dan uiteindelijk toch een mooi resultaat worden geboekt! Dirigent Chris moest ons tijdens het instuderen diverse keren op het hart drukken dat het primair ging om de zang; dat die goed verzorgd was en dat de taal op de tweede plaats kwam. Doch met ons allen waren we toch steeds teveel gefocust op het verkrijgen van een redelijke uitspraak van/in het Tsjechisch. Hoe dichter de datum van het concert naderde, hoe meer we ons gingen afvragen of het wel goed zou komen. De laatste repetities toonden nog allerlei mankementen aan en zelfs de generale repetitie van gistermiddag leverde ons best twijfel aan een goed resultaat op. Maar hoe anders was het gisteravond! Er stond een koor dat zich waar wilde en ging maken! Dat dit ook gebeurde bleek uit de reacties die ik na afloop van ons concert opving. Reacties in de volgende bewoordingen: ‘Wat hebben jullie het goed gedaan!’, ‘Alles klopte, geen foutje kunnen ontdekken!’ en ‘Wat een prachtig concert!’ Als koorleden zullen jullie ongetwijfeld soortgelijke reacties hebben gekregen. Er zal bij velen van ons iets zwaars van de schouders zijn afgevallen nadat we zo fijn met elkaar hadden gezongen en (dat) dit ook duidelijk hoorbaar in het lastige Tsjechisch gebeurde.
Voor aanvang van het concert sprak Chris de aanwezigen toe met o.m. de mededeling dat hij dit concert aan zijn ‘grootste fan’ wenste op te dragen, namelijk zijn vader. Zijn pa, die door de jaren heen bij alle door Chris geleide concerten aanwezig is geweest. Helaas kon vader Holman er deze avond voor het eerst niet bij zijn daar hij een aantal weken terug is overleden. Maar vanaf een andere plek zal een trotse vader naar de verrichtingen van zijn zoon en diens projectkoor hebben gekeken!
Een groot compliment voor Chris Holman, die ons tijdens al die oefenavonden steeds maar weer iets bijleerde en gisteren solisten en koor aan elkaar smeedde en naar een mooi resultaat dirigeerde. Ook grote complimenten voor solisten Johan, Henriëtte, Hilda en Tineke met de goede partijen van hun kant. Waarbij Tineke het onwaarschijnlijke presteerde door in enkele dagen de solo tenorpartij in te studeren, nadat de oorspronkelijk hiervoor aangetrokken tenor zich vanwege ziekte moest afmelden. Verder moet de prachtige instrumentale begeleiding door Bouko Tiggelaar (orgel en piano) en Roos Deuling (fluit) worden genoemd.
Alles bij elkaar genomen heb ik een bijzonder fijne avond gehad en voelde me apetrots dat ik mijn steentje mocht bijdragen aan het uiteindelijke resultaat, door al die gemotiveerde koorleden neergezet.
Tenslotte toch nog even een zinnetje in het Tsjechisch: KRASNE VANOCE A STASTNY NOVY ROK! Ofwel: Een fijn Kerstfeest en een goed/gezond Nieuwjaar!
m.v.g.,
Jan K.
Van het BAS-front, 4 september 2014
Van de Messiah naar de Ceska Mse Vanocni (en daarbij vergeet ik nog maar even de leestekentjes die boven bepaalde letters staan). Voor wie het nog niet begrepen had: het Musa koor heeft zich na de Engelstalige Messiah op iets heel anders gestort, namelijk het zingen van een (kerst)mis in het Tsjechisch. Op de cover van de partituur van dit muziekstuk staan ook de Duitse en Engelse benaming van de mis, met voor ons een heel wat begrijpelijker titel: respectievelijk Böhmische Hirtenmesse en Czech Christmas Mass.
Het muziekstuk zal op 19 december a.s. door Musa worden uitgevoerd. ‘t Wordt flink studeren dus, zeker ook op de uitspraak in het Tsjechisch. Ik durf met stelligheid te beweren dat geen van de koorleden op school de Tsjechische taal in zijn of haar vakkenpakket had zitten. Dus wat dat betreft zijn we allemaal even ver. De afgelopen dagen heb ik getracht de baspartij van het Gloria mee te zingen. Doch na aanvankelijk in het Tsjechisch of iets wat er op lijkt te hebben gezongen, ben ik vanwege het snelle tempo van het stuk toch maar overgegaan op een ‘la-la-la’ zang.
Maar dit is nu mooi de uitdaging voor ons koor; iets heel anders gaan doen dan je gewend bent, je niet laten afschrikken door een taal waar vrijwel geen Nederlander affiniteit mee heeft. Ik denk dat we mettertijd (op 19 december in Musselkanaal) klinken als een koor dat net vanuit Bratislava, welke plaatsnaam mij spontaan te binnenschiet, is ingevlogen.
m.v.g.,
Jan K.
Van het BAS-front, 18 juni 2014
De dag voordat …
Ja, de dag voor onze uitvoering van de hoogtepunten uit het meesterwerk The Messiah. Morgen is het zover en staat het Musa koor in de schijnwerpers van het Geert Teis theater. Dan zal het ruim een jaar studeren op de toch niet al te eenvoudige stukken uit de Messiah zijn bekroning krijgen met een uitvoering voor een -hopelijk goed gevulde- zaal met familieleden, vrienden, kennissen, buren en andere geïnteresseerden.
Ruim een jaar heeft mijn partner in de avonduren mijn oefenen op de materie moeten aanhoren, waarbij zij de eerste maanden nogal eens met wat gestumper werd geconfronteerd. Doch gaandeweg begon zij steeds vrolijker te kijken en vroeg ze of ik meer voluit wilde zingen. Zoiets geeft de burger moed …!
Zoveel maanden heeft onze muzikale leider Chris het gezamenlijke resultaat van het koor kunnen volgen en voor zijn geduld heb ik veel waardering gekregen. Regelmatig hebben we het doorgaans toch zonnige karakter van Chris op de proef gesteld en hij gaf het ons duidelijk te kennen wanneer hij niet blij was met het door ons als koor geleverde resultaat. Aan de andere kant hebben we ook momenten van een gelukzalige glimlach op zijn gezicht kunnen toveren. Ongetwijfeld spreek ik namens het hele koor wanneer ik jou, Chris, dank voor al het werk dat je voor het projectkoor aan de dag hebt gelegd. Waarbij ik tevens Henriëtte wil bedanken voor de grote hoeveelheid organisatorisch werk die zij heeft verricht en ook Peter voor zijn support daarbij.
Bij vele Nederlanders heerst momenteel de “Oranjekoorts”; bij ons als koorleden zal het om een ander soort koorts gaan. Wij zijn in het hoofd bezig met de laatste voorbereidingen voor de uitvoering in het Geert Teis. Nog even het muziekboek erbij pakken en alles doornemen; daarbij met name aandacht geven aan die stukken waar je nog niet helemaal zeker van bent. Maar zullen de groten uit de muziekwereld ook niet zo’n gevoel hebben (gehad)? Zal “la Callas” altijd zeker van zichzelf zijn geweest en zal Placido Domingo steeds met die vanzelfsprekendheid hebben opgetreden? Wat voor ons allen telt is dat we lang en serieus aan de stukken hebben gewerkt en dat moet toch zekerheid geven. Ik wens het jullie allen toe!!
Voor mij was dit de eerste ervaring met een Musa projectkoor en het is mij prima bevallen. Ik kwam in een leuke groep mensen terecht, door wie heel serieus werd gewerkt, doch waar op z’n tijd ook ruimte was voor kwinkslagen. Laat humor nou datgene zijn wat ik erg weet te waarderen! Dank voor de prettige setting en sfeer waarin we met elkaar hebben gewerkt.
m.v.g.,
Jan K.
Van de sopranen, 25 februari 2014
Het is weer even geleden dat wij acte de presence gaven. Dat heb je soms met omstandigheden.
Gisteravond begonnen we weer heerlijk met een 'Afrikaans feestje'! We begonnen in onze gewone kooropstelling. Daarna moesten we door elkaar heen lopen. De een wiegde wat met de heupen de ander met het hoofd en Chris trommelde er lustig op los, zowel op de piano als op zijn tafeltje wat dicht bij hem staat. Kortom een heerlijk begin!
De overgang was voor mij wel weer even groot naar de Messiah. Ook prachtig maar van een heel ander kaliber. We hebben het grootste deel van het stuk er doorheen gezongen, zeg maar. Soms met correctiemomenten en soms juist zonder ingrijpen. Eindigend met 'Hallelujah' gingen we allemaal weer vrolijk gestemd huiswaarts!
Tot de volgende keer!
Van het BAS-front, 22 december 2013
Locatie: centrum Stadskanaal; tijdstip: vrijdagavond 20 december vanaf ongeveer 17.30 tot 21.15 uur
Op bovengenoemde plek en tijdstip was, ergens op de Kerstmarkt in Stadskanaal, een marktstand gereserveerd voor een dertigtal mensen van jongere en minder jongere leeftijd, die er meer dan 15 Christmas carols ten gehore brachten. Na een verzoek van dirigent Chris hadden ruim vijftien van onze koorleden zich aangemeld om die avond, samen met een klas leerlingen van hem, mooie Engelstalige Kerstliederen te gaan zingen. Na een tweetal repetities op het “Noorderpoort college” ging de klas, aangevuld met de Musa-leden, in genoemd stadscentrum het wandelende en winkelende publiek al die oude Kerstliederen voorschotelen. Hoewel het woord “klas” moet worden gerelativeerd, want een flink deel van de leerlingen, die ik de dag ervoor nog bij de repetitie had gezien, kwam niet opdagen op deze koude, winderige avond. Echter mocht dit de pret niet drukken, want ondanks de nogal barre weersomstandigheden en het ontbreken van enige beschutting (hiertegen) zong het gelegenheidskoor met hart en ziel de vele liederen die we met elkaar hadden afgesproken. Drie rondes van drie kwartier hebben we deze avond, onder leiding van Chris op keyboard, met elkaar gezongen en het was -in één woord- fantastisch! Wat was het fijn met elkaar al deze carols te zingen. Mooi om met een stel jonge mensen van zo’n 16-17 jaar, die vol overtuiging zongen, ruim twee uur te mogen vullen met carols als Angels we have heard on high, Ding dong merrily on high, O little town of Bethlehem, enz. enz. Om met de bekende Erica te spreken: ‘Jongelui, jullie waren kanjers en toppers!’
Zelf stond ik, samen met andere bas Jan en tenor Peter, bij enkele boomlange knullen, die bij wijze van spreken mijn kleinzoons konden zijn. Wat een leuke gasten en zo gemotiveerd! Het viel mij op met hoeveel waardering zij over hun muziekdocent spraken; één van hen zei me dat het hem speet dat ze maar een beperkt aantal uren muziekles kregen (Chapeau, Chris!)
Dat het passerende publiek een en ander wist te waarderen, bleek uit de vele luisteraars die vaak gingen meezingen en –swingen.
Al jaren koesterde ik de wens ooit zoiets te kunnen doen en dit optreden in het hart van Stadskanaal is mij dan ook zeer goed bevallen. Niet alleen mij, want diverse Musa-leden gaven aan dat dit voor herhaling vatbaar is. Mocht dat volgend jaar het geval zijn, dan heeft de eerste deelnemer zich hierbij opgegeven!
m.v.g.,
Jan K.
Van het BAS-front, 18 december 2013
We zitten in een maand van veel Kerstoptredens. Velen van ons zullen, met het koor/de koren waar men lid van is, optreden tijdens kerkdiensten of anderszins. Heerlijke momenten zijn dit, wanneer je met elkaar mag zingen over de komst van onze Heer en Heiland. Zelf reis ik deze weken regelmatig vanuit mijn woonplaats Valthermond naar het “wilde Westen” (zoals men dat hier in Drenthe zegt), om er in plaatsen als Sassenheim, Lisse en Hoofddorp te zingen met het mannenkoor dat ik ooit in 2006 heb mogen oprichten. Prachtig om al die -vrijwel allemaal oudere- mannen uit volle borst te horen en te zien zingen.
Maar nu naar ons Musa projectkoor, dat even enkele weken met Kerstreces gaat. Om dan met volle moed verder te oefenen en vooral datgene te perfectioneren waar we al die maanden aan gewerkt hebben. Voor we het weten is het juni 2014 en dan moet er een goed beslagen koor staan. Ik heb nagedacht over de samenstelling van de “fanclub” die ik dan hoop mee te nemen. Waarbij ik constateer dat het niet zal meevallen om een schare van fans op de been te krijgen. Wanneer je nog maar een jaar hier woont en de bestaande contacten vooral die met buren zijn, moet je hieruit een publiek zien te kiezen. Dan hoor je dat de muzikale smaak van vrijwel al die buren heel wat anders is dan het hebben van interesse voor muziek van een Händel, Mozart, Beethoven etc. Aan de ene kant van mij een buurman die naar een concert van Mooi Wark gaat, aan de andere kant een buurman die van zgn. piratenmuziek houdt. Tja …! Gelukkig komt zijn partner wat meer in de richting: zij houdt van de muziek van Mark Knopfler (die ik zelf ook weergaloos goed vindt!) en heeft inmiddels laten weten naar ons optreden te komen luisteren. Overigens komt ze ook al met mijn vrouw mee, om te luisteren naar de Christmas carols die we op 20 december a.s. in het centrum van Stadskanaal gaan uitvoeren. Het begin is er dus; twee vrouwelijke “volgers”, om in Facebook-termen te spreken. De wervingscampagne gaat door!
Vanaf deze plek wil ik alle leden van ons koor gezegende Kerstdagen, een goede en veilige jaarwisseling plus een gezond en voorspoedig 2014 toewensen.
m.v.g.,
Jan K.
